ياد خدا به هنگام بلا و گرفتارى(ذيل آيه 156 سوره بقره)

 مصيبت‏هايى كه از طرف اوست، تصرف مالك حقيقى و خداوند در مملوك خود است. اگر انسان بداند كه خداوند حكيم و رحيم است و او نيز بنده‏اى بوده كه قبلاً هيچ نبوده؛ «لم يك شيئاً»( مريم، 67) و حتّى بعد از مراحلى هم چيز قابل ذكرى نبوده است؛ «لم يكن شيئاً مذكورا»( انسان، 1) خواهد پذيرفت كه من بايد در اختيار او باشم. او مرا از جماد به نبات، و از نبات به حيوان و از مرتبه‏ى حيوانيّت به انسانيّت سوق داده و اين حوادث را براى رشد و ارتقاى من قرار داده است. همان‏گونه كه ما دانه‏ى گندم را زير فشار، آرد مى‏كنيم و بعد نيز در آتش تنور، تبديل به نان مى‏كنيم تا مراحل وجودى او را بالا بريم.
 شعار صابران «انّا لِلّه و انّا اليه راجعون» است. در حديث مى‏خوانيم: هرگاه با مصيبتى مواجه شديد، جمله‏ى «انّا لِلّه و انّا اليه راجعون» را بگوييد.( درّالمنثور، ج‏1، ص‏377) گفتن «انّا لِلّه» و ياد خدا به هنگام ناگوارى‏ها، آثار فراوان دارد:
 الف: انسان را از كلام كفر آميز و شكايت باز مى‏دارد.
 ب: موجب تسليت و دلدارى و تلقين به انسان است.
 ج: مانع وسوسه‏هاى شيطانى است.
 د: اظهار عقايد حقّ است.
 ه : براى ديگران درس و الگو شدن است.
 مردم در برابر مشكلات و مصايب چند دسته‏اند:
 الف: گروهى جيغ و داد مى‏كنند. «اذا مسّه الشّر جزوعاً»( معارج، 20)
 ب: گروهى بردبار و صبور هستند. «وبشّر الصابرين»
 ج: گروهى علاوه بر صبر، شكرگزارند. «اللّهم لك الحَمد حَمد الشّاكرين لَك على مُصابهم»( فقره آخر زيارت عاشورا)
 اين برخوردها، نشانه‏ى معرفت هركس نسبت به فلسفه‏ى مصايب و سختى‏هاست. همانگونه كه كودك، از خوردن پياز تند، بى‏تابى مى‏كند و نوجوان تحمّل مى‏كند، ولى بزرگسال پول مى‏دهد تا پياز خريده و بخورد

نظرات شما عزیزان:

علی

ساعت18:24---21 آبان 1392

خدا خیرت بده ..

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: